Artykuł o pracach, które powstały w ramach “Sprzezen zwrotnych”.
“Według José Estebana Muñozy, przekraczając czasowo-przestrzenne granice, kultura otwiera się na przyszłość, w której leży jej potencjał. Takie są „Języki przyszłości” (2018) Ani Nowak, w których queer staje się figurą mobilizującą zmianę i funkcjonuje w czasie przyszłym jako spekulacja albo utopijna wizja. Projektując nowe, niestabilne tożsamości niewpisujące się w siatkę binarnych, heteronormatywnych modeli, choreografka powołuje do życia alternatywne, niezapośredniczone w słowie czy znaczeniowości rodzaje komunikacji.”
Więcej w j.polskim: https://www.dwutygodnik.com/artykul/8432-kilka-queerowych-choreografii.html?fbclid=IwAR0wFcucAMxopN0Ebs9LZqvk5NwT1zy-ZAIGSOs37Gr42n88meD2rSR7Fb4
According to José Esteban Muñoz, when culture crosses time-space boundaries it invites the future, wherein lies its potential. Such is Ania Nowak’s Języki przyszłości [Future Tongues] (2018),4 in which queerness arises as a figure mobilizing change and functioning in a future time as speculation or utopian vision. The choreographer draws out new, unstable identities that negate the network of binary, heteronormative models and impose alternative forms of communication that are not mediated by words and semantics.
More in English: http://www.polishtheatrejournal.com/index.php/ptj/article/view/196/953